วันนี้จะมาเล่าเรื่องการจัดการเวลาและบริหารงาน เพราะยิ่งเมื่อเราโตขึ้น ก็ยิ่งมีเรื่องที่ต้องรับผิดชอบมากขึ้น
คำว่าโตขึ้นไม่ได้หมายถึงอายุที่มากขึ้น แต่หมายถึงองค์รวมหลายๆอย่าง ทั้งเรื่องปสก ความรู้ ความรับผิดชอบ การจัดการอารมณ์ การบริหาเวลา การออกแบบชีวิตตัวเอง
พูดๆง่าย แต่เข้าถึงได้ยาก มันก็คือ การเข้าใจตัวเอง และเป็นตัวของตัวเอง
Resource แหล่งความรู้
แหล่งความรู้ปัจจุบันมีเยอะมากครับ อย่าง podcast คุณรวิศ หาญอุตสาหะ หรือ nopadolstory ก็เป็นการเริ่มต้นง่ายๆที่ดีครับ
(ของ missiontothemoon มีค่อนข้างเยอะครับ อาจจะต้องเลือกฟังหน่อยนะครับ)
หรือหนังสือในปัจจุบันก็มีเยอะ อย่าง atomic habits หรือจะหนังสือแปลไทยก็เยอะครับ
ลงมือทำ
พอเราได้ฟัง ได้อ่านเยอะๆ เราจะมีไอเดียในการจัดการเยอะมากครับ แต่สิ่งสำคัญคือ ปัจจัย สภาพแวดล้อมแต่ละบุคคลไม่เหมือนกัน ความชอบก็ต่างกัน
แต่จะทำอย่างไรให้ได้ผลลัพธ์ออกมาในแบบที่เราพัฒนาตัวเองได้ และไม่ฝืนความรู้สึกตัวเองละครับ?
ผมให้คำตอบไม่ได้ แต่ผมให้คำปรึกษาหรือข้อแนะนำได้ นั้นก็คือ การทำซ้ำๆ ทำวนลูป เพราะเมื่อเราทำอยากอย่างซ้ำๆ ทุกวัน(ในเรื่องที่ไม่ฝืนความรู้สึกตัวเอง) ถึงมันจะมีเบื่อบ้าง ยากบ้าง สนุกบ้าง แต่พอทำไปเรื่อยๆ เราจะผ่านมันมาได้ และพอหันหลังไปดู ก็จะพบว่าเรามาไกล และทำได้ไงเนี่ยยยยย
ตัวอย่าง ผมมีงานประจำที่หนัก พอทำงานเสร็จก็ไม่อยากทำอะไรเลย
แต่ผมก็มีเรื่องอะไรใหม่ๆให้ทำเยอะ และอยากทำเยอะมาก เช่น
แต่ผมมีงานอดิเรก และฝันที่อยากทำเยอะมาก ทั้ง ลงทุน ออกกำลังกาย พักผ่อนกับครอบครัว ฝึกโค้ดโปรแกรม สร้างโปรแกรมใหม่ๆ เขียน blog อ่านหนังสือ ฝึกร้องเพลง ฝึกระบายสีน้ำ ฝึกภาษาจีน ภาษาอังกฤษ ฝึกกีต้าร์
แน่นอนว่า ผมไม่สามารถทำทั้งหมดได้ใน 1 วัน หรือต่อให้วางแผน ก็ไม่มีทางจะทำได้ใน 1 สัปดาห์ หรือ 1 เดือน
ยิ่งพอมีเรื่องให้ทำเยอะ เรายิ่งต้องจัดลำดับความสำคัญของงาน และตัดใจในบางเรื่อง
ตัวอย่าง ผมทำ CodeSignal มาจะครบ 60 ข้อแล้ว จะจบแล้ว แต่ติดเรื่องงานประจำ ทำให้ไม่สามารถทำต่อเนื่องได้
ผมก็ต้องตัดใจ
หรืออย่างงานที่สำเร็จ ทำได้ตามแผนทุกสัปดาห์ แต่คุณภาพไม่ค่อยดี ก็คือ การตั้งใจเขียน blog
ก็ลำบากใจกับบทความที่ไม่มีคุณภาพนะ 555 แต่ทำไงได้อะ จุดประสงค์คือ don’t break the chain
ฟังดูอาจจะเรื่องไร้สาระสำหรับบางคน
แต่กับการที่เราตั้งใจและพยายามทำเป็นกิตรวัจทุกวัน แต่วันนึงต้องมาหยุด และแบ่งเวลาไปทำอย่างอื่น
มันเป็นเรื่องที่ลำบากใจพอสมควรเลยครับ
จะรู้ได้ไงว่าเรื่องไหนควรสำคัญสุด?
ถ้าให้ตอบ ก็คงเรื่องที่เป็นงานด่วนครับ หลายๆคนคงเคยได้ยิน ตารางงาน 4 ช่อง
ผมก็เคยใช้ แต่มันไม่ได้ใช้ได้กับทุกสภานการณ์
อย่างตอนนี้ผมเจอปัญหา งานด่วนผมไม่มี เพราะผมเคลียร์ได้จบไว แต่ผมเจอปัญหางานสำคัญแต่ไม่ด่วน
ประเด็นก็คือ งานไหนผมก็มองสำคัญไปหมด จนผมรู้สึกว่าเวลาเท่าไหร่ก็ไม่พอ ทำไปเท่าไหร่ ช่องงานสำคัญไม่ด่วนก็ยังอยู่เยอะ
ผมเริ่มกลับมาคิดว่าเพราะอะไร? …. จนผมได้คำตอบที่จะแก้ความรู้สึกและปัญหานี้ได้ นั้นก็คือ mini goal planning
ก็เหมือนเดิม ทุกคนคงเคยได้ยิน การตั้งเป้าหมายระยะ สั้น กลาง ยาว
ซึ่งจังหวะนี้แหละที่ผมต้องนำเรื่องนี้มาใช้
ผมเริ่มเอางานสำคัญไม่ด่วนแต่ละตัวมาย่อยให้เวลา deadline มากขึ้น ให้ goal ระยะสั้นมากขึ้น เพื่อจะได้รู้สึกว่างานมี progress นะ
อย่าง codeSignal ที่เคยทำทุกวัน ก็จะเปลี่ยนเป็นทำทุกเสาร์ แต่ตั้งเป้าว่า ขั้นต่ำ คือเดือนละ 1 ข้อ
เรื่องภาษาจีนที่เคยทำทุกวัน ก็สลับเป็นภาษาอังกฤษแทน เพราะว่าที่ทำงานใช้ภาษาอังกฤษ ผมก็ต้อง focus ภาษาอังกฤษ
(ถึงแม้ในใจอยากจะฝึกภาษาจีน รู้สึกสนุกกับเพื่อนจีน)
จะรู้ได้ไงว่าเราพัฒนาขึ้น?
เรื่องนี้ตอบยาก มันมีทั้งมองในมุมของตัวเอง และมุมของผู้อื่น
ตัวอย่าง ผมที่ชอบออกกำลังกาย พอทำซ้ำๆทุกวันมันก็เห็นผลกับตัวเองว่าพัฒนาขึ้น
แต่อย่างเรื่องงาน คงต้องมองจากมุมหัวหน้าหรือเพื่อนร่วมงาน
ถ้าให้วัดง่ายๆ ก็น่าการได้รับโอกาส นั้นหมายถึง คนอื่นมองว่าเราพร้อมแล้วที่จะได้ทดสอบ
สรุป
สรุปว่าที่เล่ามา มันไม่ได้เกี่ยวกับหัวข้อ การจัดการเวลาและบริหารงาน เท่าไหร่เลยนี่หว่า 5555
นี่ก็เป็นปัญหาผมเหมือนกัน การเรียบเรียงและสื่อสาร
ผมไม่รู้ว่าเรื่องที่ผมเล่ามันคือหัวข้อด้านไหนกันแน่ แต่มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัว และอยากแชร์
สิ่งสำคัญคือการเอาชนะความรู้สึกตัวเอง การค้นพบตัวเอง มันรวมหลายๆศาสตร์เข้าด้วยกัน
